هم نفس با من بمان...
شده بخوای بخوابی تاپ تاپ قلبت نزاره؟فکر کنی «خدایا اونم خوابیده یاکه بیداره!» شده بی خوابی بگیره صدهزارنقشه بچینی دنبال بهونه باشی که اونوفرداببینی شده شب که سرمیزاری آرزوکنی بمیری دمدمای صبح که میشه نفریناتو پس بگیری؟؟! وقتی یک دخترحرفی نمیزند،میلیونهافکر درسرش میگذرد وقتی یک دختر بحث نمی کند،عمیقامشغول فکر کردن است وقتی یک دختر باچشمانی پرازسوال به تونگاه میکند یعنی نمیداندتوتا چندوقت دیگربا اوخواهی بود وقتی یک دختربعدازچندلحظه درجواب احوالپرسی تومی گوید:خوبم! یعنی اصلا حال خوبی ندارد وقتی یک دختر خیره به تونگاه میکند شگفت زده شده که به چه دلیل دروغ میگویی وقتی یک دخترسرش راروی سینه تومیگذارد آرزومیکند برای همیشه مال اوباشی وقتی یک دختربه تومی گوید:دوستت دارم یعنی واقعادوستت دارد وقتی یک دختراعتراف میکندکه بدون تونمیتواندزندگی کند یعنی تصمیم گرفته که توتموم آینده اش باشی وقتی یک دخترمیگوید دلش برات تنگ شده هیچ کس در دنیابیشتر از اودل تنگ تونیست!! من عاشق توهستم به من اجازه بده تاقلبم راازسینه بیرون آرم وبه پای توریزم. کاش می شد درنهایت راه عشق من تشنگی،توتشنگی،کاش نمی گذشت بچگی چرابلبل همیشه نغمه خوان است؟ چراباران همیشه قطره قطره ست؟ چراپروانه ها معنای عشقند؟ چرادرهرکتابی آسمان ها چرابالاتر از احساس عشقست؟ چقدرفاصله اینجاست بین آدم ها کسی به حال شقایق دلش نمی سوزه کسی بخاطرپروانه ها نمی میرد وازصدای شکستن کسی نمی شکند میان کوچه ی دلهافقط زمستانست زمهربانی دلهادگرسراغی نیست غریب گشتن احساس دردسنگینی ست مگرکه کلبه ی دل چقدرجادارد؟ سلام آبی دریا بدون پاسخ ماند چه ماجرای عجیبی ست این تپیدن دل بهارکردن دلها چه کاردشواریست میان تک تک لبخندها غمی سرخ ست بخاطرتو سرودم چراکه تنها تو جاری شده در ساز تو آواز جدایی ترانه ی بهاری... تو این زمونه با کسی افسانه دل سر نکن..... هر کی میگه دوست دارم دروغ مگیه باور نکن....با تو دیگه هر کی بخواهد دست وفاداری بده ....تو دست دیگش خنجره ....بی وقفه تو قلبت میزنه!! چند داستان کوتاه.... مینویسم ازتو!از تو ای شادترین ای تازه ترین نغمه ی عشق....دوستت می دارم از همین نقطه ی خاکی تاعرش....دوستت می دارم از زمین تا به خدا...ای صاحب قلبم!! دلم را هاله ی مهتاب کردم من من از جنس احساسم برای تو بهشتی خواهم ساخت عاشق تو راگم کرده ام امروز وحالالحظه های من گرفتارسکوتی سردو سنگینندوچشمانم که تا دیروز به عشقت می درخشیدمند....نمی دانی چه غمگینند...چراغ روشن شب بود برایم چشمهای تو...نمی دانم چه خواهد شد!!پراز دلشوره ام بی تاب ودلگیرم....کجا ماندی که من بی تو هزاران باردر هر لحظه می میرم. نمی دانم چه می خواهم بگویم نمی دانم چه می خواهم بگویم بی تو بی تو ای دوست قایق گم کرده ی راهم جدایی 
به من نیرو بده تافقط به خاطر توزندگی کنم.به من مهلت بده وبگذارتا آن رافدایت کنم.
هرروز بانامه ای رویاهای خودرا برایت برملا می نمایم.هر روز تورا درشبنم های برگ گل جستجو میکنم.
صدایت راهمه جامی شنوم ومشتاقانه به سویت می شتابم تا تورا عاشقانه درآغوش گیرم.اما افسوس
که تورانمی بینم ونمی توانم درآغوشت کشم،تصمیم گرفته ام تاراز نهانم رابرای توبازگو کنم.
من مدتهاست که می خواهم به توبگویم که عاشق توهستم ولی...آیاحرفهای مراباور می کنی؟؟
تومرااز احساس لبریز کرده ای،وادارم نموده ای که فریاد بزنم وبه همه بگویم،به شمع بگویم،به پروانه بگویم،
به ماه بگویم،وبه گل بگویم،
که من عاشق توهستم!!!
آن گل گم گشته راپیداکنم...
من بی وفا،توبی وفاچه کارکنه با ماخدا
من انتظار توانتظار،من باریدم توهم ببار
من اعتماد،تواعتماد عشقو چرا دادیم به باد
توخستگی من خستگی پس چیه معنیش زندگی
من پردرد ،تو پردرد پاییز واسه چی میشه زرد
من که تو،توکه من پس زیروعده هات نزن
من خاطره تو خاطره بمون تا یادمون نره
من آرزو، توآرزو پس آرزو کن وبگو!
چرا؟!
چرابر برگ شبنم می نشیند؟
چراآلاله های باغ سرخند؟
چرابر روی گل غم می نشیند؟
چرادرخانه ها دریا نداریم؟
چرا درباغچه یاتوی گلدان
گل با برگلی ازرویا نداریم؟
چراجغدان همیشه اشکبارند؟
چرامردم همانندکبوتر
درون خانه هاجغدی ندارند؟
همیشه آبی وخوشرنگ هستند؟
چراهیچ اسمانی رنگ غم نیست؟
چرامردم خدا رامی پرستند؟
چراتصویراز آیینه پیداست؟
چرانیلوفران پیک بهارند؟
چرااحساس در دل ها شکوفاست؟
چقدرعاطفه تنهاست بین آدم ها
واو هنوز شکوفاست بین آدم ها
تب غرورچه بالاست بین آدم ها
چقدرسردی وغوغاست بین آدم ها
هجوم ممتدسرماست بین آدم ها
چقدرقحطی رویاست بین ادم ها
وزندگی غم افزاست بین آدم ها
چقدر راز ومعماست بین آدم ها
سکوت،گرم تماشاست بین آدم ها
واهل عشق چه رسواست بین آدم ها
وعمرشوق،چه کوتاست بین آدم ها
وغم به وسعت یلداست بین آدم ها
دلت به وسعت دریاست بین آدم ها
جانا مزن اینگونه،مزن ساز جدایی
دستی که تواند شکند فاصله ها را
چندیست که گردیده هم آواز جدایی
ای موج،تنت منحنی آبی دریا
ما دست نیازیم و تو در ناز جدایی
نازم به وفاداری پروانه که چون من
بالی نزند با پر پرواز جدایی
من شاعر دردهای خویش
ودردهای شمایم
شعرهایم حکایت آشنای کلمات
شاه وگداو سائل و وزیر
دیگر میان شما فاصله ای نیست
دیگر قفس نماد اسارت نیست
من دردهای خود و تو را
فریاد می کنم
عطر شادی در فضا آکنده می شود
اینک وحشی ترین ترانه ی خود را
در زمزمه ی جویبار لحظه ها
برایت سرودم
این ترانه ی بهاری
ترانه ی محوفاصله هاست!
صدای لحظه ها را خواب کردم
به یاد چشمهایت نازنینم
تمام آسمان را قاب کردم
من عاجزانه می گویم که به عشق تونیازمندم
من هنوز به بارگاهی نرسیده ام که عشق ببخشم وجانم عشق طلب کند
من تو رادوست دارم واز قلب سرخ تو به قلب آبی آسمان می رسم...
درجان عاشق من شوق جدا شدن نیست
خوکرده قفس را میل رها شدن نیست
من باتمام جانم پربسته واسیرم
باید که باتو باشم در پای تو بمیرم....
زبانم در دهان باز بسته است
در تنگ قفس باز است افسوس
که بال مرغ آوازم شکسته است
نمی دانم چه میخواهم بگویم
غمی در استخوانم می گدازد
خیال ناشناسی آشنا رنگ
گهی می سوزدم گه می نوازد
گهی در خاطرم می جوشد این وهم
زرنگ آمیزی غم های انبوه
که در رگهایم جای خون روانست
سیه داروی زهرآگین اندوه
فغانی گرو وخون آلودو پر درد
فرو میپیچدم در سینه ی تنگ
چوفریاد یکی دیوانه لنگ
که می کوبد سرشوریده برسنگ
سرشکی تلخ وشور ازچشمه دل
نهان درسینه می جوشد شب وروز
چنان مارگرفتاری که ریزد
شرنگ خشمش ازنیش جگرسوز
پریشان سایه ای آشفته رنگ
زمغزم می طراود گیج وگمراه
چوروح خواب گردی مات ومدهوش
که بی سامان به راه افتدشبانگاه
درون سینه ام دردی است خونبار
که هم چوگریه می گریدگلویم
غمی آشفته دردی گریه آلود
بی تو ای دوست تک درختی بی پناهم
با تو ای دوست عاشقم عاشقترینم
ای پناهه آخرینم باتو خوشبخت زمینم
عاشقم عاشقترینم
ای پناهه آخرینم
باتو خوشبخت زمینم
بی تو ای دوست خانه تاریک هست وتنها
درفراغت خفته برسینه سخن ها
در دودستم جای دستای تو خالی
در نگاهم یاد چشمانه تو خالی
جدایی درد بی درمان عشق است
جدایی حرف بی پایان عشق است
جدایی قصه های تلخ دارد
جدایی ناله های سخت دارد
جدایی شاه بی پایان عشق است
جدایی راز بی پایان عشق است
جدایی گریه وفریاد دارد
جدایی مرگ دارد درد دارد
خدایا دورکن درد جدایی
که بی زارم دگر از آشنایی
نظر یادتون نره عزیزان!!
| پیچک دات نت قالب جدید وبلاگ |
ازآن زمان که آرزو چونقش برآب شد...تمام جستجوی دل سوالی بی جواب شد...نه رفته کام تشنه ام به جستجوی چشمه ها...خطوط نقش زندگی چونقشه ای برآب شد!
