خدايا کفر نميگويم پريشانم چه مي خواهي تو از جانم؟مرا بي انکه خود خواهم اسير زندگي کردي خداوندا!!اگر روزي ز عرش خود به زير ايي لباس فقر پوشي و غرورت را براي تکه ناني به زير پاي نامردان بيندازي و شب آهسته و خسته تهي دست و زبان بسته به سوي خانه باز ايي زمين و اسمان را کفر ميگويي نميگويي خداوندا؟؟اگر در روز گرما خيز تابستان تنت بر سايه ديوار بگشايي لبت بر کاسه مس قير اندود بگزاري و قدري ان طرف تر عمارت هاي مرمرين بيني و اعصابت براي سکه اي اين سو انسو در روان باشد زمين و اسمان را کفر نميگويي نميگويي خداوندا ؟اگر روزي بشر گردي ز حال بندگانت با خبر گرد پشيمان ميشوي از قصه خلقت از اين بودن از اين بدعت خداوندا تو مسئولي خداوندا تو ميداني که انسان بودنو ماندن در اين دنيا چه دشوار است و از اين بدتر دردي که براي عاشقان دلسوخته نازل کردي....